Gastblog – Lauren van @devoelsprietenclub

Hooggevoelig buitenspelen: de magie van buiten voor hoogsensitieve kinderen

“Kom, trek je jas aan, we gaan naar buiten.”

Het zijn inmiddels magische woorden geworden. Pleisters op driftbuien. Zachte dekens om storm in ons hoofd. Buiten is best, zéker voor hoog sensitieve kinderen – en minstens zo fijn voor hun ouders. Hooggevoelig buitenspelen.

Al vanaf dat mijn gevoelige zoon geboren is vluchtten we het huis uit en maakten we lange wandelingen. Het werd leuker toen hij ging lopen en ontdekken. Het werd noodzakelijk toen hij flink aan het peuter-puberen was en het werd een onmisbare activiteit van onze dagen tegen de tijd dat hij weer een jaartje ouder werd. Inmiddels gaan we op vrije dagen steevast twee keer naar buiten en na school ook.

Waarom is het toch zo fijn om buiten te ontladen, te ontprikkelen? Waar zit die magie?

Waarom naar buiten?

Mijn zoon is Nogal Gevoelig. Nu hij naar school gaat zit zijn koppie vol. De hele dag heftige prikkels van de kleuterklas, een kakofonie aan geluid en veel kinderen om hem heen. De eerste maanden gingen we gelijk na school naar huis. Bijkomen, met een koekje en een filmpje. Maar op de een of andere manier kwam de spanning z’n lijfje niet uit, alsof het opgehoopt bleef zitten, om na het eten eruit te komen in de vorm van een driftbui. Tot een paar maanden geleden, toen hij de gewoonte begon te krijgen om na school tien minuutjes op de trampoline te springen in onze tuin. Ik zag hem opleven. Het ritme van het springen, de frisse buitenlucht, het in beweging zijn. Ineens zag ik: dít heeft hij nodig.

Sindsdien gaan we na school naar buiten. We lopen naar huis, halen een ijsje of eten thuis even een koek, of ik gooi een appel en flesje wat in mijn tas en we gaan gelijk door. Naar de speeltuin, of de eendjes, als het maar buiten is. Van het lopen en het bewegen wordt hij rustig.

HSP en ontprikkelen door beweging

“Dit heeft allemaal te maken met het ontprikkelende effect van repeterende bewegingen. Zo ook fietsen, bellen blazen (dan maak je dezelfde beweging met je adem) en ook lopen en wandelen. 

Door jezelf ‘vast’ te zetten in een beweging wordt deze beweging automatisme. Je hoeft er niet over na te denken. Door steeds dezelfde beweging te herhalen geef je je brein het sein dat het veilig is.” aldus HSP-coach Jorieke Kroeze.

In beweging zijn maakt dus rustig. Dat klinkt misschien gek, maar je kunt het ook zo zien; een moeie geest, van bijvoorbeeld prikkels, heeft een bewegend lichaam nodig om je eraan te herinneren dat er meer is dan alleen je gedachte, je hoofd, je hersenen. Je benen zijn evengoed van jou, je handen, je buik en je schenen. Wanneer ik de focus op wat er in het hoofd zit wat meer uitdun door het hele lichaam, merk ik dat overprikkeling ook verdunt en me uiteindelijk achterlaat met een lege emmer. Als mijn zoontje naar overprikkeling neigt gaan we daarom altijd naar buiten, want naast het in beweging zijn, is de frisse lucht ook heerlijk om even de prikkels weg te laten blazen.

Seizoensbeleving en jaarritme

Maar buiten zijn geeft ook stevige grond onder je voeten. De comfort van het herhaaldelijke ritme van de natuur, die altijd op dezelfde manier haar seizoen doorloopt. Dat de bladeren in de herfst altijd van de bomen vallen en dat we die verzamelen, dat de winter vaak koud en nat is en dat we dik ingepakt door de plassen stampen. Dat de lente je opwarmt en we alle vogels en insecten weer kunnen spotten. En de zomer die je gemoed naar buiten keert en je laat rennen over het strand, met schelpjes in je broekzak en zand tussen je tenen. 

Het jaarritme van de seizoenen heeft eenzelfde rustgevend effect als een maandritme, een weekritme en een dagritme waar sensitieve kinderen (en ouders) zo fijn op varen. Zekerheid, vaste kaders en voorspelbaarheid, waar binnen ze hun eigen ding kunnen doen.

Een ander groot deel van de magie van buiten zijn is, dat er zoveel te beleven is in haar eenvoud. Hoog sensitieve kinderen hebben een intense beleving van de zintuigen. Dat brengt hier en daar wat uitdagingen met zich mee, maar dat maakt ook dat hun oog voor detail zo is uitgekiemd dat ze zichzelf kunnen verwonderen over de meest kleine dingen. En wat is een mooiere plek om kleine dingen te ontdekken dan buiten in de natuur.

Drie leuke tips voor een wandeling:

1. De natuur zit vol gekke texturen en structuren. Neem standaard een mandje/tas mee naar het bos en verzamel verschillende sensaties voor de tast. Een tak van een dennenboom, een dennenappel, een grote steen, een schelpje, een beetje zand, gras of een stuk boomschors. Vind je kind het heel heftig om te voelen aan al die verschillende structuren? Leg de verzameling op tafel met een homp klei ernaast en druk het erin. Mijn truc om mijn voelspriet over de drempel te krijgen.

2. Naar een natuurspeeltuin. Na een lange schooldag ziet mijn zoon de heil er niet zo van in om eindeloos te gaan wandelen. Mijn oplossing is dan altijd een natuurspeeltuin. Het geeft iets meer uitdaging, maar heeft toch het fijne van buiten zijn in de natuur.

3. En hoe krijg je je gevoelige kind nou naar buiten als hij al moe is van de dag? Lekker fietsen met een pak sap, koeken en een vergrootglas in de rugzak. Een recept voor een mooi buitenavontuur.

Onder ‘buitenspeeltips‘ vind je nog meer fijne tips om meer naar buiten te gaan.

Volg @devoelsprietenclub

Kom je ook meekletsen bij De Voelsprietenclub? Een online community op Instagram voor ouders van hoogsensitieve kinderen. Ik, Lauren, deel onze zoektocht naar rust, ontprikkeling – vanuit intuïtie.